De klaagzang over toenemende regeldruk in de zorg (en andere sectoren) klinkt al langer. De meest gehoorde boosdoener? Het bureaucratische monster.

De regering bestrijdt het probleem met ‘schrapsessies’. Maar de kans van slagen daarvan is niet bijzonder groot. Bij ieder incident is de eerste vraag: Zijn de regels gevolgd? De richtlijnen nageleefd? Bestond er wel een protocol?

“We houden met elkaar de illusie in stand dat we ieder ongeluk of incident kunnen bestrijden met nieuwe regels,”, zegt Ruth Rules, als professional werkzaam binnen een sociaal team.

Ontregelen

Het ontregelen wil al met al nog niet zo best lukken. In ieder regeerakkoord sinds Kok II in 1998 staat wel iets over minder regels, leert een inventarisatie. In 2002 zijn de ambities het hoogst: regelzucht en bureaucratie moeten over de hele linie worden teruggedrongen, schrijft het kabinet Balkenende I. In 2003 is ‘minder regels’ zelfs onderdeel van de titel van het regeerakkoord van Balkenende II.

Het kabinet Rutte ll zorgde ervoor dat het onderwijs een ‘regeldrukagenda’ kreeg en zorginstanties oefenden met ‘regelarme zorg’, al bleek dat de instellingen die proef draaiden in het begin juist méér regeldruk ervoeren. De onvrede onder zorgpersoneel en onderwijzers is er in ieder geval niet minder om. Inmiddels zijn er zoveel schrapsessies, dat voor het verloop er een handboek met richtlijnen, een protocol, een leidraad en een kwaliteitsstandaard is.

“Wie het met minder regels wil doen, moet de teugels laten vieren en fouten tolereren”, zegt Ruth. “Zolang dat niet gebeurt, houdt de behoefte aan regels de zorg in de houdgreep.”

Ruth neemt daarom het heft in eigen handen en ontregelt de zorg op haar eigen manier…

U kunt onderstaande strip (van de video) hier ook als pdf-downloaden.