De juiste ondersteuning geven aan mensen. Dat vraagt oog voor de struikelsteentjes op de weg ernaartoe. Want, als het fout gaat, gaat het fout in het begin. Als triagist in een sociaal team (ergens in het midden van ons land) weet Jeanette Luistervink dat als geen ander. Zij is de eerste die mensen met een ondersteuningsbehoefte te woord staat!
“Triage”, vertelt Jeannette, “is het proces van het vaststellen van de aard en omvang van de hulpvraag (enkelvoudig, meervoudig, complex). En van het vaststellen of er direct iets moet gebeuren, of dat het later kan. Daarom is het belangrijk dat je goed kijkt wat de oorzaak van de vraag is.”
“Mijn werk is dynamisch! Vervelen is er als triagist niet bij. Soms is het razend druk, maar er is ook tijd tijd voor overleg met een collega, huisarts of de teamleider. Bij hen kan ik ook terecht met vragen of om stoom af te blazen na een moeilijk gesprek. Zorgen doen we samen!”
“Wat ik doe? Eerst check ik of er acute nood is. Als dat zo is, regel ik direct passende ondersteuning. Als er geen acute nood is, stel ik vragen. Om te achterhalen of, en zo ja hoe snel, een van mijn collega’s bij de inwoner op gesprek moet. Voor het verduidelijken van de situatie en om te horen wat volgens hen zelf een passende oplossing kan zijn.”
“Ongeruste inwoners stel ik gerust. Verwarde mensen probeer ik te doorgronden. Opstandige inwoners probeer ik te kalmeren. Minder urgente zorgvragen handel ik zelf telefonisch af en in andere gevallen overleg ik met de huisarts, de wijkverpleegkundige, de consulent dementie of een jeugdconsulent.”
“De kern van mijn doen en laten is, dat ik erken wat voor de inwoner belangrijk is. Dat ik aandacht heb voor dat wat betekenis geeft aan het leven van de inwoner. Dat ik luister naar wat de inwoner inspireert. Dat ik de inwoner weer in zichzelf laat geloven en hem help te kijken naar de mogelijkheden.”
“Wij krijgen heel wat ondersteuningsvragen. Van thuiszorg en Hulp bij het Huishouden tot het aanpassen van een woning of het regelen van hulpmiddelen. Maar ook het vervoer naar school, en behandelaars en therapeuten vraagt onze aandacht. Naast huisvesting van daklozen, het regelen van de boodschappen of de voedselbank, de veiligheid van ouderen en kinderen enzovoort en zo verder.”
“Het allerbelangrijkste is dat ik de tijd neem om te luisteren. “Achteruit luisteren om vooruit te kunnen kijken”, zeg ik altijd. Dat betekent zonder vooroordeel vragen stellen en luisteren! Het is belangrijk dat inwoners hun eigen aandeel in de problemen zien. Want zodra iemand zijn eigen aandeel ziet, geeft dat naast grip ook zicht op ondersteuning die daaraan toevoegend is.”
U kunt onderstaande strip (van de video) hier ook als pdf-downloaden: Jeannette Luistervink – Vragen om te kunnen luisteren
- De auteur, Peter Paul J. Doodkorte, is als senior-adviseur verbonden aan Vondel & Nassau, een landelijk werkend adviesbureau voor sociaal domein en overheden
- Meer blogs en ideeën zijn te vinden op Verruim de horizon, De kracht van het alledaagse en Inspirituals
