Nederland telt een te grote groep van mensen die niet meer mee doen in de samenleving. Omdat ze niets meer of heel weinig ‘om handen’ hebben. De effecten van en voor deze ‘vergeten’ groep zijn pervers en onmenselijk. Met voor sommigen een doodswens tot gevolg. Omdat ze zich vooral eenzaam en overbodig voelen en niet… Lees verder »
Volg je dromen, je doel, je gevoel, je idealen En staar je niet blind op dat wat niet lijkt te kunnen Want het leven is meer, haal er uit wat erin zit Het zijn woorden die mijn vader mij meegaf toen ik – tegen zijn zin in – toch de school voortijdig verliet om mijn… Lees verder »
Nederlanders moeten meer te zeggen krijgen over hun eigen leefomgeving. Dat zegt de overheid. Daarom heeft zij onder meer het ‘uitdaagrecht’ beschreven. Daarmee moet het makkelijker worden voor inwoners om aan de overheid een alternatief plan voor te stellen. Dit ‘uitdaagrecht’ moet breder worden ingezet, zegt ook de overheid. Maar als het er op aan… Lees verder »
Het aantal dak- en thuislozen in Nederland stijgt fors. Sinds twee jaar is het totaal aantal dak- en thuislozen gestegen tot 31.000, terwijl er ook er weer duizenden daklozen in de steden buiten slapen. Meer dan de helft daarvan vindt plaats in de grote steden. En dat, ondanks de vele en forse investeringen in maatschappelijke… Lees verder »
Het kan ons allemaal overkomen… langdurige werkloosheid door ziekte, ontslag, zwangerschap of welke reden dan ook. Gelukkig wordt dat velen bespaard. Desondanks echter zit dagelijks zo’n half miljoen mensen thuis. Soms, omdat zij wel kunnen, maar niet willen. Maar meestal, omdat wel willen maar niet kunnen. Die laatste groep van is het – terecht –… Lees verder »
“Toegevoegde waarde”, zo kreeg ik onlangs aan een inspirerende ontwikkeltafel van een groep vrijdenkers bevestigd – “vindt in de toekomst haar basis niet in arbeid, maar in de betekenis van het doen en laten van mensen voor mensen (= puur kapitaal).” Met het leveren van wederdiensten kunnen mensen op een of andere manier hun waarde… Lees verder »
“Soms,” vertrouwt Edwin mij toe, “wil ik liever niet meer wakker worden. Wachten op de postbode. Van dinsdag tot en met zaterdag is het middaguur een kwelling voor mij. Niet, dat ik haar graag zie. Integendeel. Het liefst kijk ik haar mijn deur voorbij. Want als zij komt en ook mijn deur aandoet, dan brengt… Lees verder »
