Veel gemeenten komen door torenhoge kosten in het sociaal domein in ernstige financiële problemen. De oorzaak? Zij gaan niet bekeken om met de centjes! Zorginkoop, prijsafspraken, bekostigingssystematiek, aandacht voor de in-, door- en uitstroom. Het zijn prachtige beheersmaatregelen. Net als een efficiënte organisatie dat is. Preventie, en – vooral – professionals met gezond verstand zijn… Lees verder »
De klaagzang over toenemende regeldruk in de zorg (en andere sectoren) klinkt al langer. De meest gehoorde boosdoener? Het bureaucratische monster. De regering bestrijdt het probleem met ‘schrapsessies’. Maar de kans van slagen daarvan is niet bijzonder groot. Bij ieder incident is de eerste vraag: Zijn de regels gevolgd? De richtlijnen nageleefd? Bestond er wel… Lees verder »
Komende week neem ik, na een periode van bijna twee jaar, afscheid van het sociaal team waaraan ik in die periode leiding mocht geven. Het wordt een trots afscheid, en daarom ook lastig. Want ik laat een fier team achter, waarmee ik graag nog even verder had willen werken. Een team dat zich met recht… Lees verder »
Gemeenten klagen steen en been over tekorten in het sociaal domein. Maar als ze hun jaarcijfers presenteren lijkt er soms weinig aan de hand. Oftewel: hocus pocus. Wat gemeenten presenteren als ‘tekort’ of ‘overschot’ doen ze analoog aan de boekhoudmethode van het bedrijfsleven; met een winst- en verliesrekening. De gemeente rekent met baten en lasten,… Lees verder »
Vier jaar na de decentralisaties is de toegang tot zorg en ondersteuning binnen veel gemeenten nog steeds ingewikkeld, is de regie nog altijd niet helder belegd en blijft informatie delen complex. Het gevolg: passende en samenhangende ondersteuning en zorg voor kwetsbare inwoners komt nog onvoldoende tot stand. De reden daarvoor: de organisatie en bekostiging is… Lees verder »
De minister wil de jeugdzorg verbeteren door de organisatie daarvan te versterken. Als die organisatie met de plannen van de minister kan worden versterkt, is dat positief te noemen. Het is echter de vraag de focus niet eerder zou moeten liggen op dat wat kinderen echt nodig hebben. Ondersteuning in een vorm die zo dicht… Lees verder »
De enige luxe die kinderen écht willen, is bij hun ouders wonen. En aandacht. Maar veel ouders zitten dan met de handen in het haar. Natuurlijk, ze willen het beste voor hun kinderen, maar dan wel graag ‘all-inclusive’ verzorgd door anderen. Want opvoeden? Daar hebben wij de tijd niet (meer) voor! Het gevolg is dat… Lees verder »
Sedert 1 januari 2015 zijn gemeenten verantwoordelijk voor de nieuwe taken vanuit de Jeugdzorg, de AWBZ en de Participatiewet. De overgang van Rijk, provincie, zorgverzekeraar en zorgkantoor naar gemeenten heeft tot doel de zorgstelsels eenvoudiger, efficiënter en effectiever te maken. Het uiteindelijke doel is een veilige omgeving voor kwetsbare burgers, het versterken van eigen kracht… Lees verder »
Met de invoering van de Participatiewet, de nieuwe Wmo en de Jeugdwet per 1 januari 2015 is het sociaal domein in één klap het grootste domein binnen het takenpakket van gemeenten geworden, zowel financieel als inhoudelijk. Integraliteit binnen het sociaal domein krijgt daarbij – terecht – steeds meer aandacht. De daarmee samenhangende transformatie in het… Lees verder »
Er is meer samenhang nodig in de zorg, maar het overhoophalen van het systeem van zorgwetten of de organisatie van de uitvoering ervan levert daaraan slechts marginaal een bijdrage. Een bijdrage van betekenis kan geleverd worden door de organisatie van meerstemmigheid. Dat vraagt om het bijeenbrengen van rollen, culturen en verwachtingen. Vanuit het perspectief van… Lees verder »
