Is het systeem van de jeugdhulp er nog wel voor de jeugdigen en hun ouders? Steeds vaker bekruipt mij het gevoel dat zij ondergeschikt gemaakt zijn of worden aan de economie van het systeem. Het gaat er – zo lijkt het – meer om hoeveel geld het kost of oplevert, niet om wat de mensen… Lees verder »
Sluipenderwijs wordt ons dagelijkse leven gekaapt door zorgaanbieders en perverse financiering. In toenemende mate is ons dagelijkse leven een verdienmodel geworden van marktpartijen. Nog even, en het lidmaatschap van de voetbalclub is geen hobby, maar geïndiceerde – want noodzakelijke – ondersteuning. Het leest wellicht als een grappig bedoelde kanttekening, maar het is een reële karikatuur… Lees verder »
De Wmo 2015 en de Jeugdwet verplichten (samenwerkende) gemeenten om regels te stellen ter waarborging van een goede verhouding tussen de prijs voor de levering van een voorziening en de eisen die worden gesteld aan de kwaliteit van diezelfde voorziening. Deze opdracht, te komen tot een reële prijs, krijgt – gelukkig – steeds meer aandacht…. Lees verder »
Stroomop, een netwerk van jeugdhulp- en onderwijsprofessionals dat terecht streeft naar eerdere, snellere en beter passende hulp voor jongeren en hun ouders. Zij willen dat kinderen en jongeren zo thuis mogelijk opgroeien, ook als ze uithuisgeplaatst zijn. Daarom hebben aanbieders, gemeenten en het ministerie van VWS in het actieplan “De best passende zorg voor kwetsbare… Lees verder »
Op 20 juli 2020 publiceerde rechtbank Den Haag een uitspraak over de Jeugdwet. De uitspraak doet een aantal verregaande aannames over de Jeugdwet en de ‘eigen kracht’ van gezinnen. De passage die mij in dit verband het bijzonder opvalt, is deze: Het uitgangspunt van de Jeugdwet is dus dat de verantwoordelijkheid voor het gezond en… Lees verder »
Sinds 2015 zijn gemeenten bestuurlijk en financieel verantwoordelijk voor jeugdhulp. De overdracht van deze bevoegdheid – van het Rijk en de provincies naar de gemeenten – ging gepaard met een korting van 450 miljoen op het jaarlijkse budget. Dit, met het idee dat gemeenten dichter bij de inwoners opereren en zij jeugdhulp daardoor effectiever en… Lees verder »
In deze podcast gaat CDA-Kamerlid en woordvoerder jeugdzorg René Peters gesprek met Peter Paul Doodkorte, jongerenwerker, adviseur, voormalig wethouder, pleegouder, maar bovenal opa en vader. Zijn advies: “Hulpverlener: ga eens wat vaker op je handen zitten.” https://open.spotify.com/episode/5wBRiz7F86RDUhq3EOO1tm CDA-Kamerlid en woordvoerder jeugdzorg René Peters maakt een podcast waarin hij met wijze mensen in gesprek gaat over… Lees verder »
Kinderen in het jeugdzorgsysteem zien veel verschillende hulpverleners; dat geldt helemaal voor kinderen die op een groep wonen. Het steeds weer opnieuw leren vertrouwen, weer opnieuw over een trauma vertellen en steeds weer een vertrouwenspersoon kwijtraken, is – boven op de trauma’s die ze al hebben – psychisch erg zwaar. De wisselingen en het niet… Lees verder »
Ooit was hij een spraakmakende lokale bestuurder die bestaande grenzen durfden te verleggen. Hij toonde zich wethouder (Rotterdam) een groot voorstander van de decentralisaties binnen het sociaal domein. “Met de wijkgerichte aanpak wordt een einde gemaakt aan de enorme versnippering aan hulpverlening,”, stelde hij in april 2013. In een interview in 2017 (Augeo, editie 2,… Lees verder »
Vier jaar na de decentralisaties is de toegang tot zorg en ondersteuning binnen veel gemeenten nog steeds ingewikkeld, is de regie nog altijd niet helder belegd en blijft informatie delen complex. Het gevolg: passende en samenhangende ondersteuning en zorg voor kwetsbare inwoners komt nog onvoldoende tot stand. De reden daarvoor: de organisatie en bekostiging is… Lees verder »
